Zuster Mia op bezoek op 25 september 2024

Toen zuster Mia- afkomstig uit St.-Amandsberg –  op verlof naar België kwam, verbleef ze regelmatig bij de Witte Zusters, die toen nog in Oostkamp een verdieping van het vroegere rusthuis St.-Jozef bewoonden. Zo ontstond een nauwe band met onze Pamoya-werkgroep en nog steeds onderhouden we goede contacten.

Als Witte Zuster van Afrika woont ze   in een kleine communauteit met  zes  medezusters in Mouackchott, de hoofdstad van Mauritanië.

Mauretaniê  is een moslimland waar het niet eenvoudig is om christen te zijn. Alleen buitenlanders kunnen hun christelijk geloof ongestoord beleven. In de parochie waar zuster Mia werkte  zijn er ongeveer zevenhonderd christelijke families. Ze geeft er   catechese aan de kinderen in de zondagsschool op de parochie, maar leert  hen ook de Franse en Arabische taal.

De meeste christelijke families zijn immers gevlucht vanuit de buurlanden, en zr. Mia heeft dan ook veel aandacht voor de aanpassingsproblemen die kinderen en hun families ondervinden.

Met het geld, dat vanuit Pamoya overgemaakt wordt, kan het schoolgeld van enkele kinderen in hun parochie betaald worden. En kunnen daarmee  enkele activiteiten in het buurthuis doorgaan.

Oostkampenaren die zich inzetten voor een project in het Zuiden kunnen daar  een toelage voor aanvragen  Jaarlijks zijn er ongeveer 12 projecten die ondersteund worden door de gemeente Oostkamp.

Ook Pamoya vraagt steunt voor een project van zuster Mia. Het situeert zich in een nationaal parc:  ‘ le Banc  d’Arquin’. Dit is een beschermd natuurreservaat waar lokale dorpelingen door 2 organisaties gesteund worden om hun levensomstandigheden te verbeteren en tegelijkertijd te leren omgaan met vuilnis, verzorgen van de natuur en klimaat. Het doel is om hen op te leiden tot gids om het verhaal van hun streek te leren kennen en te vertellen aan toeristen.

Op 24 september kwam zuster Mia naar Oostkamp om in de Mondiale Raad over haar projecten te spreken.

Over haar ontmoeting met de mensen van de Mondiale Raad schreef ze het volgende:

Mondiale Raad ? Daar had ik nog nooit van gehoord… tot de 25 ste september 2024, waar ik plots  zat in de Raadszaal van het Gemeentehuis van Oostkamp, met verschillende leden van de Mondiale Raad, omgeven door Pamoyaleden en zelfs de Burgemeester was aanwezig !

Ik werd gevraagd om het project in Mauretanië voor te stellen dat gefinancieerd is door het gemeentebestuur van Oostkamp op voorstel van Pamoya. Inderdaad, sinds meer dan 25 jaar is er een vriendschapsband tussen Pamoya en Mauretanië en worden we elk jaar trouw geholpen om de kinderen te helpen naar school te gaan.

Na de voorstelling van die avond had ik de eer te mogen bijven voor het tweede deel van de vergadering. Ik was echt getroffen door de inhoud van de bedenkingen die gehouden werden : Hoe de anderstaligen van de gemeente helpen bij het leren van Nederlands door middel  van spreek groepen ? Hoe ter hulp komen aan  landen in moelijkheden in  Europa en elders ? … Proficiat aan de gemeenteraad die zich zo verbonden weet met de hele wereld vanuit Oostkamp.

Nu een paar woorden over het project in Mauretanië.

Het bevat twee luiken.  Een eerste van ecologische vorming in de hoofdstad van Mauretanië, Nouakchott : dit gaat van planten van bomen, vorming van kinderen en jongeren in verband met de ecologische crisis, de klimaatsverandering en wat wij daar nu concreet aan kunnen doen, tot het schoonmaken van het strand (want we leven dicht bij de Atlantische Oceaan) door groepen jongeren en door leden van de inter religieuze dialoog van christenen en moslims, …

Het tweede luik ging door in één van de twee nationale natuurreservaten van Mauretanië, le Banc d’Arguin. Tijdens een maand had ik het privilegie om Franse les te geven aan Mauretaanse vrouwen, jongeren en kinderen, zo’n zestigtal in het totaal, in één van de negen vissersdorpjes die het reservaat telt. De vrouwen waren blij om wat gebruiksklare zinnetjes te leren om zo beter de  toeristen en wetenschapsmensen die de streek bezoeken te kunnen ontvangen. Voor de kinderen was het een herhalen van de lessen op school. Het dorpje heeft gelukkig een school waar een zestigtal kinderen schoollopen, omkaderd door twee leerkrachten, één die Frans geeft, de andere Arabisch, in alle klassen ! Zo waren de lessen heel geanimeerd met kleine dialoogjes, wat liedjes  en toneel.

De derde week van mijn verblijf daar, organizeerde het Reservaat een schoonmaakcampagne van de kust. Inderdaad, alle vuil dat boten in zee werpen, wordt afgevoerd naar de stranden. Gewapend met kruiwagens, harken en vuilzakken namen alle bewoners van het dorp deel aan deze actie. Ik heb de kinderen die les kwamen volgen, goed gemotveerd voor deze campagne en iedereen was vol enthousiasme om de vuilniszakken te vullen met plastiekflessen en ander soort vuil. Tot mijn grote blijdschap, bij het opruimen van het vuil, hoorde ik de kinderen één van de liederen zingen die ik hen geleerd had : « Samen kunnen wij een niewe wereld maken. » Ik was echt ontroerd dat ze de link hadden gelegd tussen wat ze aan het doen waren en de nieuwe wereld die komt als mensen samenwerken om Moeder Aarde te verzorgen  van alle kwalen die we haar hebben aangedaan.

z. Mia Dombrecht

Missiezuster van Onze Lieve Vrouw van Afrika, Mauretanië